Ülke olarak zor günlerden geçiyoruz. Belki daha zor günler göreceğiz belki önümüzdeki bahar yeşertecek tüm çiçekleri ve güldürecek yüzümüzü.
Her ne kadar bahara, çiçeklere, güneşe aşık bir toplum olsak da neredeyse her 10 yılda bir karanlık bulutlar çökmüş güzel ülkemin üstüne ve sağanak sağanak acılar yağdırmış, güzel ülkemin topraklarına.
Geçmiş çok büyük acılar yaşatmış güzel ülkemin güzel çocuklarına.
O çocuklar büyümüş, ağabeylerimiz, ablalarımız, analarımız, babalarımız olmuşlar.
Kardeş kardeşi vurmuş, baba oğluna düşman olmuş, nice analar yıllarca evlatlarını arayıp, bulamayıp, öylece göçüp gitmiş.
Ben siyaset konuşmayı sevmem, amacım siyaset yapmak da değil.
Ailesinde kardeş acısını yaşamış, annesinin gözünde evlat acısını görmüş biri olarak yazmak istedim. Ölüm ölene değil geride kalanlara zordur, ne Berkin’in ailesinin ne de diğerlerinin ailelerinin acısı geçmeyecek. Her geçen gün özlemle artarak büyüyecek. O yüzden Allah hepsine sabır versin. Duam odur ki Allah ülkemize böyle acıları bir daha yaşatmasın. Ama bunun olması için toplumdaki herkesin sağduyulu davranması gerekiyor. Düzeltmek bizim elimizde. Galeyana gelmeden, objektif düşüncelerle hareket etmeli, ne provoke olmalı ne de kimseyi provoke etmeliyiz.
Eğer ortada taraflar varsa ben ortadan izliyorum yaşananları. Sahip olduğum sosyal çevrem iki tarafı da tam ortadan görmeye çok müsait. Gezi sürecinde de böyleydi, bu son 1 haftalık süreçte de böyle. Bu yazımı dün yazacaktım ama ortalığın biraz daha sakinleşmesini beklerken başka canların da yitip gittiğini acıyla öğrendik. Okumaya devam et “Sağduyuya Çağrı!”