-Bana bir harf öğretenin 40 yıl kölesi olurum (hz.Ali r.a)–
…Var mı acaba içimizde böyle bir babayiğit???
Değil böyle bir saygı bütünlüğü içine girmek artık birçoğumuz hocalarımızın ardından malesef söver hale geldik. Bunu malesef içim kan ağlayarak söylüyorum. Yine bir 24 kasım Öğretmenler Günü arİfesindeyiz.
Öğretmenlerimizi, hocalarımızı o büyük eğitim elçilerimizi birgünde bile olsa hatırlamak mutlu etmek çok büyük şeyler olmasa gerek. Bunu yıllarca bizim kahrımızı çeken insanlara çok görmemek lazım…
Benim ilk okul ögretmenim Ümraniye Ahmet Cevdet Pasa i.ö. okulundan Hikmet Karagözdü..
Ufacık tefecik hanım hanımcık bir hocamızda. Eşi de ögretmendi ve oğlu da şimdi ögretmenmiş duyduğum kadarıyla ailece eğitim elçilerimizler yani. Kendisini uzun yıllardır göremedim ama bian aklımdan cıktı dersem yalan olur. Gecen günde yolda ortaokuldan tarih dersi hocamı gördüm Melda Polatcan, saşırı verdi kadıncagız nerden tanıdın dedi.. Ama ben hiçbirini unutmamıstım ki oysa…neyse…. Ve lisedeki hocalarım yaklasık 2yıldır göremedim onları ama hepsi burnumda tütüyolar…Burhan Öztürk, Mustafa Adaş, Ahmet Demirel, Ali hocam, İpek hocam….ve niceleri…Sizleri de cok özledim…
Burdan tüm hocalarımıza binlerce selam,binlerce saygı milyonlarca dualar yolluyoruz onların yetiştirdiği bizler sayesinde bu ülkenin geleceğini yönetecek gençler yetişti, yetişiyor ve yetişmeye devam edecek… Önünüzde saygıyla eğilmekten, ellerinizi onlarca kez öpmekten başka yapabileceğim bir şey yok şu aşamada…
CANIM ÖĞRETMENLERİM ÖGRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN