Ay: Mayıs 2011

Anneniz hayattayken bile benim gibi 6 yılınızı gurbette öğrenci olarak geçirirseniz annesizliğin eksikliğini tüm hücrelerinizde yaşamanın acı bir yolunu bulmuşsunuz demektir. Yaşınız ne olursa olsun, cinsiyetiniz ne olursa olsun, bir annenin varlığını, yakınlığını, sıcaklığını, merhametini, sevgisini, onun verdiği huzuru ve samimiyeti yaşamak her insan için özel ve güzel olsa gerek. Böyle bir değere sahip olmak en azından benim için böylesine özel ve güzel, her ne kadar ondan uzak olsam da!

Babam her yerde anlatır; ‘Neredeyse 60 yaşına geldim ama her seyahate çıktığımda eğer uçaktaysam telefonum kapalıysa ilk açtığımda, yoldaysam gideceğim yere ulaştığımda ilk annem arar, sorar’ diye.

Bende 25. yaşım içindeyim iki gün olmasın ki annem ya da ablam arayıp halimi hatırımı sormasın, eğer bir sıkıntım olmasın ki annem ya da ablam hissedip hemen arayıp oğlum bir şeyin mi var diye sormasın. Sıkıntımı olduğumu hissettiğinde telefonda sesine gözyaşları karışmasın.

25. yaşımın içindeyim; eve her gittiğimde annemin dizine yatıp saçlarımı okşatmayayım, eve her girdiğimde ilk onun elini öpmeyeyim. İnşallah bu sevgim ve saygımla ömrümüz devam eder.

‘Artık, inşallah ömrümüz yettiğince bu ayrı geçirdiğimiz son anneler günü olacak…’ diye bir not düştüm bu sene gönderdiğim çiçeklere ve inşallah gerçekten de öyle olur.

Annelik duygusu çok farklı ve özel olsa gerek, biz babalığı öğreniyoruz ama kadınlar bu özelliği hep içlerinde taşıyorlar ve bu yüzden ‘cennet anaların ayakları altına seriliyor’.

Hayatımdaki tüm annelerin; Annemin, Ablamın, Babaannemin, Ananemin,  Halamın, Yengelerimin, Kuzenlerimin, Hocalarımın, Tanıdıklarımın ve onlarla birlikte ileride çok iyi birer anne olacaklarına inandığım çevremdeki tüm arkadaşlarımın anneler gününü en içten duygularımla kutlarım. Sevgi ve merhametin asıl sahiplerinin günü kutlu olsun…

Resim.