Ben çoğunlukla günlük hayatımda toplu taşıma araçları kullanan bir arkadaşınızım. İşime otobüsle, metroyla gelir aynı şekilde geri dönerim. Evim ve işim arasındaki mesafeden dolayı (ümraniye-maslak) her gün İstanbul’u, İstanbul trafiğini, İstanbul trafiğinde hem araç kullanıcılarının hem de toplu taşıma kullananların davranışlarını inceleme fırsatım olur. Bu konularla ilgili twitterda konusunda sürekli attığım tweetler vardır. İnsanları genellik dikkatli olmaya, direksiyon başındayken telefon kullanmamaya, toplumsal hayatta sabırlı ve saygılı olmaya çağırırım. Bu sabah metroda gelirken metronun camında, “bir anlık bir hatanın/dalgınlığın sonucu bir ömür sürebilir” diye bir cümle gördüm. Ardından aşağıdaki video düştü önüme.
Artık gerek iş hayatımızın yoğunluğu gerekse sosyal ağlara, mobil araçlara olan düşkünlüğümüz yüzünden telefon ekranlarına bağımlı yaşıyoruz. Dünyanın en güzel şehrinde (İstanbul), dünyanın en güzel manzarasına (İstanbul boğazı) karşı yaşasak da metrobüsle, otobüsle geçerken onu izlemek yerine telefonumuzun ekranına odaklanmış şekilde facebooktaki xyz arkadaşımızın ne paylaştığını takip etmeye çalışıyoruz.
Bunu birde araç kullananların yaptığını görünce hem çok sinirleniyorum hem de çok üzülüyorum.
Sizler de her gün şahit oluyorsunuzdur, araç kullananların çoğu önündeki yola bakmak yerine ellerindeki telefona bakıyorlar. (Hatta geçen gün resmen önüne makyaj aynasını koymuş, allık sürmeye çalışan bir abla bile gördüm.) Muhtemelen telefon ekranına bakarken, ya maillerini ya facebook hesaplarını ya whatsapp yazışmalarını takip ediyor ya da belki twitterda “yaa bu istanbul trafiği beni öldürecek” diye tweet atıyor olabilirler. Aslında önündeki yola bakmak yerine o tweeti atarak o trafiğin sebeplerinden birinin kendimiz olduğunu fark etsek o gün belki problemin bir kısmını çözmüş olacağız.
Ama problemimiz her zaman trafikle kalmayabilir, tamam trafikte zaman kaybediyoruz, yakıtla orantılı olarak para kaybediyoruz ama sürücüler olarak bizler o direksiyonun başındayken emin olun en önemli şey ne gelen mail ne atılan tweet ne facebookta paylaşılan fotoğraf ne de whatsappta yazılan şeyler. Biz o direksiyonun başındayken en önemli şey, bizim canımız/hayatımız, aracımızda taşıdıklarımızın canı/hayatı, o an trafikte yer alan diğer kişilerin (sürücü, yaya, kaldırımda bekleyen amca, ara sokaktan çıkacak bir çocuk) canları/hayatları..
O yüzden çok dikkatli olmalıyız arkadaşlar hem de çok dikkatli! Hiçbirimizin kimsenin canını yakma, kimsenin kimseyi kalıcı bir hastalıkla/rahatsızlıkla yüz yüze bırakma, bunun sonuçlarını yıllarca yaşatmaya hakkı yoktur, ölüm ölene değil geride kalanlara zordur elbet ama kimsenin kimseye bir anlık hatasıyla böyle bir acıyı yaşatmaya da hakkı yoktur.
Bunu gelirini internet üzerinden, buradaki iletişim üzerinden kazanan bir arkadaşınız olarak söylüyorum. Bir saat, iki saat oraları takip etmeyerek fazla bir şey kaybetmeyiz (ölmeyiz) ama 1 saniye bile olsa dikkatimizi koruyarak bir hayat kazanabiliriz.
Bilmem anlatabildim mi?
Saygılarımla..
video çok etkileyici yazıda harika