Evet efenim, bundan çok zaman önce, mekanlarımız ve sohbetlerimiz diye bir yazı yazmış ve o yazımda, bilhassa kendimin ve benden yola çıkarak bir çok insanın çeşitli yerlerde maruz kaldığı :)) bazı zorunlu muhabbetlerden bahsetmistim. Dün de otobüste bir dialoğu dinleme şansım oldu. Arkamda oturan iki amca ki onlara 2 genç yer vermesine karşın, bakın bakın ne kadar iyi yetiştirilmiş gençler var, annelerine babalarına helal olsun ama geçenlerde ………… diye bir muhabbete başladılar…
A: Azizim geçen sabah şuradan otobüse bindim, bilerek 2 tane gencin başına gittim dikildim ama hiç umurlarında olmadı, kalkıp bi yer vermediler, onlar adına ben utandım, böyle gençlik olmaz ki…
B: Hocam öyle düşünme artık okullar öyle kolay değil, benim 2 tane cocuğum üniversitede okuyorlar, ki mi zaman ders çalışmaktan hiç uyumadan okula gidiyolar, ders başlamadan 2 saat önce yola çıkıyolar, yorgun bitkin, otobüste bi yere oturmuşlarsa o halle nasıl kalkıp yer versinler, bi de çoğumuz işe gidip akşama kadar koltuklarımızda oturuyoruz, onlar akşama kadar ders dinleyeceğiz diye kafa patlatıyolar. Senin gibi düşünmemek lazım…
A: Abicim sen de haklısın ama benim başına gittiklerim daha liseliydi, hani üniversiteli olsa bi nebze.
B: Bu da yanlış bence, tamam liseli ama sırtında koca bi canta var, bilir misin ki, iyi mi kötü mü, hasta mı, yorgun mu, ayakta duracak hali var mı? çoğumuz onları yer vermiyor deyince eleştiririz, yer verince teşekkür bile etmez, çocuğum çantanı ver istersen diye sormayız??? Onlar da bize yer vermez bu kadar basit.
..
..
..
Bu dialog böyle devam etti. Ben hasta olana kadar otobüste oturduğumu hatırlamam ki birine yer vereyim. Mümkün oldukça otobüste minibüste ayakta dururdum. Çünkü her zaman her yerde bir yaşlı, bir bayan, bir hamile olur. Ama hasta olduktan sonra, anladım ki, gençlerinde oturmaya hakkı var, benim bel fıtığım vardı, o zaman beni görenler bilirler, ayaklarımın üstüne basamıyordum, yürüyemiyordum, ağrılardan yerimde ayakta duramıyordum. Ama kimse bilmez ki bu çocuğun ne var, hasta mı, dışardan ben belli etmediğim sürece kimse anlayamazdı, tabi topalladığımı görmezlerse. Taki bir gün, benim otobüste ayakta kaldığım bi vakit, ANNELR HİSSEDER yazımda belirttiğim üzere. Bi hanım teyzem bana yer verene kadar :'(
Ve gerçekten hastalığı bırakalım, çoğu zaman okula 1-2 saat uykuyla ya da hiç uyumadan gidiyorum. Okuldan dönüste beynim saman yığınına dönüyor, buna rağmen bi bayanın yanına otururken de sormadan oturmam, bi yaşlı gördü mü, mümkün oldukça oturmak isteyip istemediğini sorarım..
Ama onlarda gençlere karşı anlayışlı olmalılar, Eğer ayakta duracak kadar halleri yoksa evlerinde otursunlar diye bir şey demek istemiyorum ama bazen öyle insanlarla karşılaşıyorum ki!!!
su “B” adlı yaslı amcaya hayran kaldım insanlarımız keske boyle dusunceli olsalar olaylara tek yonlu bakmasalar 🙂
burdan butun yaslı amcalara ve teyzelere sesleniyorum B kişisi gibi olun canımı isteyin , vereyim 😀 ( kampanya cagrısı gibi oldu ya XD)
😀 Mustafacım, aynen öyle kardeşim, ama onların nesli baya azaldı kanımca 😀
Bu konuşmanın bir kopyasını çıkarıp otobüslerde dağıtmak lazım. Örnek alır belki anlamadan dinlemeden yargılayanlar.. 🙂
Kızıma hamileyken ilk 4-5 ay kimse benim hamile olduğumu anlayamadı. Çook zaman sabahın 7sindeki o sıkışık otobüslerde ayakta yolculuk yapmak zorunda kaldığımı hatırlarım. Hatta 1 kere çok daraldığımda telefonum çalıyormuş gibi yapıp güya arkadaşıma “yok kızım ayaktayım yaaa, e ne yapayım boynuma hamileyim tabelası mı asayım kimse anlamıyor e ben de yer isteyemem ya” dediğimi ve hemen önümde oturan bey tarafından verilen yere oturduğumu ama çooook utandığımı hatırlıyorum 🙂
EMPATİ diyorum en büyük eksiğimiz EMPATİ…
Her iki zihniyeti de öyle güzel anlatmış ki güzel kardeşimin güzel yazısı. Sabah akşam iş saatlerinde İETT ile yolculuk yapıyorum ben de ve inanılmaz olaylar yaşanıyor. İstisnalar hariç “empati” olayını göremedim. Mustafa kardeşimizin dediği gibi bu “B” şahıslarından klonlayıp her otobüse bir tane yerleştirelim 🙂 Son olarak “Empati Şart” diyorum !
dün okuldan geliyoruz,otobüste gençler bana da arkadaşıma;(melek) da yer verdiler sağolsunlar,neyse konuyu uzatmayım,melek ayakta kalanlara baktı ve niyeti kitaplarını ellerinde ağırlık yapan çanta vs lerini almaktı diğer kardeşlerimin… işte o an…
yüksek sesle dediki,arkadaşlar telefonlarınızı alabilirim isterseniz dedi..ben de tüm otobüste çok güldük,melek e takılıyorum dünden beri,beni çok şaşırttı.fakat herkesin gülmeye o kadar çok ihtiyacı varmış ki,malumunuz final haftası,durup durup güldük..
bir de rahasızlık yüzünden otobüste oturmayı tercih etmek,ve büyüklerden laf yemek çok kötü..ben genelde ayakta kalıyorum ama rahasızlığımın arttığı bazı dönemlerde oturmak zorunda kalıp,zorunluluktan okula gidiyorum..bazen çok kırıcı olabiliyor büyükler..fakat çok ağrı içinde kıvrandığım halde, merhametimden dolayı ve saygımdan dolayı çok fazla kalkıp yer verdiğimi hatırlıyorum..
@monte cito, ama a sahsiyetimiz de haksız mı, baksanıza gençlik olarak nereye gidiyoz :)))
@abla yapmıssın yine kayserililiğini, bırak yav, bu ne oyunbazcılıktır, bu ne kumpazcılıktır,
ama bu ne süper taktikçilikir, bir kez daha taktir ettim seni, aynı ben :)))
@muradım, canım kardeşim, hos gelmissen, sefalar getirmissen, murad izmir biraz daha farklı
istanbulda yaslılar o kadar sokaklarda dikkat cekmiyor, ama izmir de sanki herkes yaşlı,
her otobüste, metroda gençten çok yaslı var :)))
Toplu taşıma araçları kaldırılsın.. herkes özel otosuyla gitsin işine okuluna 🙂
Hem piyasa hareketlenir 😛
Sensin kayserili 😛 karadeniz kızıyım ben kıvrak zeka ordan geliyor. Samsunluluktan :)) Kendine pay çıkartmasan ölürdün değilmi kurufasulye…..
Akşama kadar kafa patlatıyosun, eve dönüp dinlenme hayalleri kuruyosun, altın gününden dönmekte olan hanım ablalarımız tarafından hemen saygısızlıkla itham ediliyosun.:)) Akşama kadar göbek attın bişey olmadıda birazcık ayakta duruncamı rahatsız oldun be ablacım 😀 Hiç tasvip etmediğim altın günü kültürünü fırsat bulmuşken kınıyorum !!