Geçtiğimiz günlerde bir vesile lise öğrencilerine üniversiteye hazırlık için ek ders hizmeti sunan bir kurumun rehber öğretmeniyle sohbet edebilme fırsatım oldu. 3 aşağı 5 yukarı aynı yaşlarda olduğumuzu düşündüğüm öğretmenimizle aynı noktalardan dert yandık biraz.
Biz çok yaşlı insanlar değiliz, çok değil 10 sene öncesinde üniversite kazanabilmek için nasıl bir stres yaşadığımızı hala iliklerimde hissediyorum ki ben ve aynı sıralarda okuduğum kardeşlerim her ne kadar iyi öğrenciler olsak da sınavdaki sorulardan önce aşmamız gereken bir katsayı problemi ile karşı karşıyaydık.
Neyse geçmiş gün olur ki adı üstünde geçti, gitti.
Bugün, hedefsiz, ne yapmak istediğini bilmeyen, giyim, saç kesimi gibi akımları kimi zaman aylık değişen, buna hemen entegre olan, aileye karşı tepkisiz, çoğu zaman onlarla konuşmayan, tek derdi, cebindeki telefonun markası, giydiği pantolonun paça şekli olan, sosyal medyada kaç takipçisi ve attığı fotoğrafa gelen like sayısı ile uyuyup uyanan bir jenerasyonla karşı karşıyayız?
Ama son 10 senede gelen yeni jenerasyona ne oldu?
Teknoloji mi çok gelişti? Tamam gelişti… (Daha da gelişecek, artık bundan geri dönüş yok..)
Bu ülke çok mu zenginleşti? Bence zenginleşmedi… (Ama bizler ve bizden sonrakiler daha çok çalışırsa daha zengin olacağız..) Okumaya devam et “Hedefsiz Gençler, Kaybedilen Gelecek..”