Söze nereden başlayacağımı bilemiyorum aslında. 15 Temmuz ile ilgili belki 4-5 farklı yazıya başladım ama hiçbir kelime içimdeki duyguları tam karşılayamadı, yazılar yarım kaldı. Tam o lanet geceyle ilgili yaşananlar sonrası ortalık durulmaya, karanlıklar aydınlanmaya başlamışken bu sefer ardı ardına gelen terör saldırıları ile içimiz yine karanlığa büründü.
60-80 yılları arasında ülkemi darbelerle, kardeş kavgalarıyla, her türlü pislik ile karıştıran güçler 80 sonrasında artık başka bir piyon kullanma amacıyla başımıza güya kendi bağımsızlıkları için mücadele eden ama hem kendi soylarına hem de ekmeğini yedikleri, suyunu içtikleri, okullarında okuyup, hastanelerinde tedavi oldukları vatana ihanet etmeleri amacıyla bir terör örgütünü musallat ettiler başımıza.
Biz millet olarak neredeyse 40 yıldır onlarla mücadele etmeye çalışırken ya da mücadele ettiğimizi sanarken, arada bir başka piyonlar girdi devreye, hatta biz PKK’nın yanında DHKP-C, Daeş, Hizbullah vb. uğraşırken hiç görmediğimiz, duymadığımız bir terör örgütü içten içe ülkemizi kuşatmış ve neredeyse her noktasını haince ele geçirdiği devletin, halkına tankla, topla, silahla saldırmaktan çekinmeyip halkın tokadıyla inlerine geri sokuldular.
Biz tam, ortalık biraz duruldu derken son iki günde gelen terörist saldırı haberleri ile yine içimiz yandı. Okumaya devam et “Yetersiz kelimeler, bağıramayan duygular…”